Julian Klincewicz | ឈុតឆាកច្នៃប្រឌិតរបស់អ្នកបង្កើតនៅទីក្រុងឡូសអាន់ជេលេស | ទស្សនាវដ្ដី THISTIME | CASIO CAMBODIA

សិក្ខាសាលាសិល្បៈរបស់ Julian Klincewicz ស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ច្នៃប្រឌិតមួយនៅទីក្រុងឡូសអាន់ជេលេស ដែលជាកន្លែងសិល្បករ និងអ្នកបង្កើតជាច្រើនមានស្ទូឌីយ៉ូធ្វើការរបស់ពួកគាត់។ ពន្លឺធម្មជាតិចូលមកតាមរយៈបង្អួចកញ្ចក់ព្រឹលធំៗដែលបានដំឡើងនៅលើជញ្ជាំង និងដំបូល ដោយចាំងបំពេញកន្លែងដែលមានពណ៌សភាគច្រើនដោយពន្លឺ​កក់ក្ដៅ។ នៅក្នុងបន្ទប់នេះ Klincewicz វាយអក្សរលើអង្គលីលេខរបស់គាត់ លេងហ្គីតា គូរគំនូរ ថតរូប និងជិះក្ដារស្គី។ ជញ្ជាំងត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយបណ្ដុំកំណត់ចំណាំគំនិតដែលកាន់តែច្រើនឡើង ដែលធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍ដូចជាបានចូលទៅក្នុងគំនិតរបស់គាត់។ តើអ្វីដែលជាថាមពលជំរុញដល់ការបំផុសគំនិតច្នៃប្រឌិតជាបន្តបន្ទាប់របស់គាត់?

―― អ្នកកំពុងតែល្បងប្រជែងជាមួយខ្លួនឯងជានិច្ចតាមរយៈទម្រង់នៃការបង្ហាញថ្មី។ តើការជំរុញទឹកចិត្តរបស់អ្នកកើតចេញពីណា?

ម្ចាស់ក្សត្រីភ្លេងផាំង និងកវី Patti Smith ធ្លាប់បាននិយាយក្នុងកិច្ចសម្ភាសន៍មួយថា "អ្នកមិនអាចគ្រាន់តែជំនះឧបសគ្គ​ម្ដងហើយគិតថា ខ្ញុំបានមកដល់ហើយ ខ្ញុំបានយកឈ្នះឧបសគ្គ​ហើយទេ។ មានឧបសគ្គ​រាប់លានដែលត្រូវជំនះ។” ឃ្លានោះដក់ជាប់នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំជានិច្ច។ ការធ្វើរឿងដូចគ្នាពីរដងគឺគ្មានអ្វីគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍សម្រាប់ខ្ញុំទេ។ ទោះបីវាមើលទៅស្រដៀងគ្នាក៏ដោយ ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមបញ្ចូលធាតុថ្មីយ៉ាងហោចណាស់ 2%។ អារម្មណ៍នៃអ្វីដែល​ថ្មីនោះធ្វើឱ្យជីវិតមានការរំជើបរំជួល និងនាំទៅរកការរកឃើញថ្មីៗ។ សិល្បៈ សម្រាប់ខ្ញុំ គឺអ្វីក៏ដោយដែល​អ្នកអាចបង្ហាញខ្លួនឯងបាន។ អ្នកបង្ហាញពិភពលោករបស់អ្នកក្នុងទម្រង់បែបបទណាមួយ ហើយអ្នកមើលឆ្លុះបញ្ចាំងបទពិសោធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទៅលើនោះ។ ប្រសិនបើរឿងនោះកើតឡើង នោះជាសិល្បៈ។ តាមពិត កម្លាំងជំរុញនៅពីក្រោយសិល្បៈគឺជាការចង់ឱ្យគេយល់ដឹង ទទួលស្គាល់អត្ថិភាពរបស់អ្នក។ សម្រាប់ខ្ញុំ សិល្បៈ និងការបង្ហាញខ្លួនឯងគឺវិធី ដើម្បីទទួលបានបទពិសោធជីវិតកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំតែងតែចង់ល្បងប្រជែងខ្លួនឯងជាមួយអ្វីថ្មី—បទពិសោធនីមួយៗមានតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វា។

―― អ្នកធ្វើការលើការថតរូប ភាពយន្ត គំនូរ តន្ត្រី និងការសរសេរ។ តើមានគំនិតសិល្បៈ​រួមណាមួយនៅគ្រប់​ស្នាដៃរបស់អ្នកដែរឬទេ?

គំនិតសិល្បៈរបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរបន្តិចៗម្ដង ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន ពណ៌គឺជាធាតុបង្រួបបង្រួមនៅក្នុងស្នាដៃទាំងអស់របស់ខ្ញុំ។ នៅពេលខ្ញុំនិពន្ធតន្ត្រី ភ្លេង និងផ្ទៃរចនាច្រើនតែធ្វើឱ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់ពណ៌ ដូចជា "របស់នេះមានអារម្មណ៍ថាពណ៌ខៀវ" ឬ"របស់នេះមានពណ៌ផ្កាលីឡាក់។" នៅពេលខ្ញុំចាប់យកពិភពលោកតាមរយៈការថតរូប ឬភាពយន្ត ខ្ញុំកំពុងបង្ហាញពណ៌ដែលខ្ញុំឃើញ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានដាក់អារម្មណ៍ជ្រៅក្នុងការសរសេរ ហើយសូម្បីតែនៅពេលនោះ ខ្ញុំរកឃើញខ្លួនឯងកំពុងគិតថា "អត្ថបទនេះមានអារម្មណ៍ថាពណ៌ស្វាយ" ឬ"របស់នេះមានរូបភាពពណ៌បៃតង និងខៀវ។" ខ្ញុំមិនភ្ជាប់ពាក្យទៅនឹងពណ៌ស្ដែងៗទេ ប៉ុន្តែចិត្តខ្ញុំស្រមៃមើលឃើញពណ៌ទាំងនោះជានិច្ច។

――តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថាពណ៌ជាធាតុសំខាន់បែបនេះនៅក្នុងស្នាដៃរបស់អ្នក?

កុមារភាពរបស់ខ្ញុំមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង។ អនុស្សាវរីយ៍ដំបូងជាច្រើនរបស់ខ្ញុំបានមកពី Midwest—Chicago និង Michigan។ ធម្មជាតិនៅទីនោះមានពណ៌ដាច់ដោយឡែកដែលមិនគួរឱ្យជឿ។ ព្យុះផ្គរលាន់បង្ហាញពណ៌ស្វាយនៅលើមេឃ ខ្សាច់មានពណ៌លឿងប្រផេះ ដើមឈើក្រាស់មានពណ៌បៃតងជ្រៅ ហើយបឹងមានពណ៌ខៀវគួរឱ្យទាក់ទាញ។ ទេសភាពទាំងនោះត្រូវបានបោះពុម្ពនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំជាក្ដា​លាយ​ពណ៌មួយ។ មនុស្សនិយាយថារដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាមានគុណភាពពន្លឺតែមួយគត់ ហើយខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍បែបនោះដែរ។ ទេសភាពក្រុងពោរពេញទៅដោយពណ៌ដិត និងរស់រវើកដែលចូលទៅក្នុងពិសាលភាពនៃការមើលឃើញរបស់អ្នកដោយផ្ទាល់។ ពណ៌ដែលមានកម្រិតពន្លឺខ្ពស់នៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់ភាពដិត និងកម្រិតពន្លឺនៅក្នុងស្នាដៃសិល្បៈរបស់ខ្ញុំ។

―― ស្នាដៃសិល្បៈរបស់អ្នកសម្រាប់ DW-6900 បានបង្ហាញពីការប្រើប្រាស់ពណ៌ និងអារម្មណ៍អណ្ដែតអណ្ដូងដែលជាលក្ខណៈពិសេសរបស់អ្នក។ តើអ្នកមានគោលគំនិតអ្វីលើស្នាដៃនេះ?

ខ្ញុំចង់ស្វែងរកវិធីនានា ដើម្បីបង្ហាញពេលវេលា។ ដំបូង ខ្ញុំបានថតរូប Polaroid នៃ G-SHOCK រាល់ថ្ងៃអស់រយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ដោយគិតថានឹងចាប់យកសកម្មភាព​កន្លងផុតនៃពេលវេលា។ ខ្ញុំក៏បានថតវីដេអូជាចលនាយឺតបំផុត ដើម្បីចាប់យកចលនានៃដៃរបស់ខ្ញុំផងដែរ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថានៅក្នុងពេលវេលាទាំងនោះ ខ្ញុំអាចរកឃើញតុល្យភាពដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ ប៉ុន្តែនៅចំណុចមួយ ខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ឃើញរបៀបដែលក្រមួនទៀនចម្រុះពណ៌រលាយ និងស្រក់នៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំគិតថានោះប្រហែលជាវិធីដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ ដើម្បីតំណាងឱ្យលំហូរនៃពេលវេលា។ នៅទីបំផុតគំនិតនេះបានវិវត្តទៅជាគំនូរក្រមួនកំពុងរលាយ។ ដំណើរការច្នៃប្រឌិតរបស់ខ្ញុំតែងតែជាវដ្តនៃការពិសោធ។

―― អ្នកបានបង្កើតទាំងវីដេអូ និងគំនូរសម្រាប់គម្រោងនេះ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះលទ្ធផល?

ការធ្វើការជាមួយពេលវេលាជាគំនិតសិល្បៈ​គឺជាការទាក់ទាញយ៉ាងខ្លាំង។ នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ជាពិសេសនៅក្នុងស្នាដៃពាណិជ្ជកម្ម មានសម្ពាធជានិច្ចក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរឱ្យលឿនជាង និងមានប្រសិទ្ធភាពជាង។ ខ្ញុំចង់ទប់ទល់ប្រឆាំងនឹងនិន្នាការនោះ និងសង្កត់ធ្ងន់លើសារៈសំខាន់នៃការចំណាយពេលវេលា ដើម្បីអភិវឌ្ឍគំនិតឱ្យពេញលេញ។ ខ្ញុំបានធ្វើពិសោធប្រចាំថ្ងៃជាមួយវិធីផ្សេងៗគ្នា ដើម្បីបង្ហាញពេលវេលា និងគំនិតដែលបានវិវត្តទាំងនោះ ហើយនៅទីបំផុតបានបញ្ចុះនៅក្នុងស្នាដៃសិល្បៈទាំងនេះ។ ខ្ញុំពេញចិត្តជាមួយស្នាដៃចុងក្រោយ។

――តើ​ "ភាពធន់រឹងមាំ" ​មាន​ន័យយ៉ាងណាចំពោះ​អ្នក?

សម្រាប់ខ្ញុំ ភាពធន់រឹងមាំពិតប្រាកដគឺការរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះខ្លួនឯង។ គឺអំពីការយល់ដឹងថាអ្នកជានរណា និងការស្មោះត្រង់អំពីរឿងនោះ ទោះបីវាបង្កើតការប៉ះទង្គិចជាមួយអ្នកដទៃក៏ដោយ។ មិនមែនគ្រប់គ្នានឹងទទួលយកគុណតម្លៃ ឬទស្សនៈរបស់អ្នកទេ ប៉ុន្តែការដែលអាចនិយាយថា "នេះគឺជាខ្ញុំ ទោះបីអ្នកមិនទទួលយកក៏ដោយ" គឺត្រូវការ​ភាពរឹងមាំពិតប្រាកដ។ ជារឿងសំខាន់ដែលមិនមានភាពអំនួត ប៉ុន្តែធ្វើដំណើរជីវិតដោយការគោរព ដោយប្រកាន់ជំនឿរបស់អ្នកដោយមិនរងឥទ្ធិពលពីអ្នកដទៃ។ ដើម្បីនិយាយដោយស្ងៀមស្ងាត់ប៉ុន្តែមានភាពរឹងមាំថា "នេះជាផ្លូវរបស់ខ្ញុំ។" សម្រាប់ខ្ញុំ នោះគឺជាភាពធន់រឹងមាំពិតប្រាកដ។

01.
ថ្មីៗនេះ Klincewicz បានចូលរួមយ៉ាងជ្រាលជ្រៅក្នុងការសរសេរ ដោយប្រើអង្គលីលេខ ដើម្បីផ្ដាច់ខ្លួនចេញពីការរំខានឌីជីថល។ "ការសរសេរមានអារម្មណ៍ដូចជាពិភពថ្មីនៃការបង្ហាញអារម្មណ៍។ មិនដូចការថតរូប និងភាពយន្តដែលចាប់យកពិភពលោកពិតនោះទេ ការសរសេរកើតឡើងសុទ្ធតែពីការស្រមើលស្រមៃ។ នេះជាបញ្ហាប្រឈមនៃភាពច្នៃប្រឌិតថ្មីគួរឱ្យរំភើប។"

02.
Klincewicz ក៏ជាតន្ត្រីករសកម្មម្នាក់ផងដែរ ដែលបង្ហាញខ្លួនគាត់តាមរយៈហ្គីតា ព្យាណូ និងសំឡេងច្រៀង។ កំឡុងពេលកិច្ចសម្ភាសន៍ គាត់បានយកហ្គីតាមួយ ហើយចាប់ផ្ដើមលេងបទចម្រៀងដែលមិនបានរៀបចំជាមុនជាមួយនឹងពាក្យដែលទើបតែនឹកឃើញក្នុងគំនិតរបស់គាត់។

ប្រវត្តិរូប។

Julian Klincewicz

កើតឆ្នាំ 1995 នៅរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា Julian Klincewicz គឺជាសិល្បករម្នាក់ដែលធ្វើការលើការថតរូប ភាពយន្ត គំនូរ តន្ត្រី និងកំណាព្យ។ គាត់បានទទួលការគាំទ្រពីតន្ត្រីករ និងម៉ាកសម្លៀកបំពាក់នានាទូទាំងពិភពលោក ដោយចូលរួមចំណែកដល់គម្រោងដូចជា "វីដេអូឯកសារ Homecoming" របស់ Beyoncé ដែលគាត់បានឈ្នះពានរង្វាន់ Grammy។