Met Toughness,
Een fotograaf die grenzen blijft verleggen

Yusuke Yamatani trok voor het eerst de aandacht in 2013 met zijn debuut fotoboek "Tsugi no yoru e.". Sindsdien heeft hij zijn werk internationaal tentoongesteld, onder andere op het KYOTOGRAPHIE International Photography Festival en het hoofdkantoor van Condé Nast in New York. Hij verlegt voortdurend zijn grenzen en zijn fotografie weerspiegelt een voortdurend veranderende denkwijze.

-- Je werk varieert vaak sterk in thema, maar voelt toch samenhangend in stijl. Hoe benader je fotografie zo consequent?

Hoewel ik veel portretten maak, vind ik portretfotografie eigenlijk niet zo leuk. Wat ik vastleg is niet de persoon, maar eerder het fenomeen dat zich in die ruimte afspeelt. Ik gebruik geen conventionele lichtopstellingen of zorgvuldig geposeerde onderwerpen - het is meer alsof ik een landschap fotografeer. Bijvoorbeeld, zelfs in mijn vroege snapshots of mijn "grond" serie, zou je kunnen denken dat ik mensen fotografeer, maar vaak zijn hun gezichten niet eens zichtbaar. Deze benadering is een consistente stijl voor mij geweest sinds ik begon met fotograferen.

-- Je bent dus meer geïnteresseerd in het vastleggen van de maatschappij en het fenomeen, niet van de mensen zelf. Je achtergrond in muziek, zoals je op drummen gebaseerde fotoserie, lijkt daarbij te passen. Was die serie een voorbeeld van het vastleggen van een fenomeen?

Precies. Ik begon in een punkband te spelen toen ik 15 was en drum sindsdien. Voor mijn "Doors" serie heb ik een systeem opgezet waarbij de camera's automatisch foto's maken wanneer ik op de trommel sla en ik de foto's direct kan afdrukken. Omdat de camera's synchroon met het ritme draaiden, legde ik niet alleen mezelf vast, maar ook de omgeving en het publiek om me heen - momenten die alleen in die ruimte konden plaatsvinden. Ik vond dat fascinerend. Ik heb mezelf altijd gezien als een eeuwige waarnemer. Als ik een foto te veel controleer, is het minder leuk. Ik heb liever dat het voelt alsof het beeld uit zichzelf is ontstaan dan dat ik het met opzet heb gemaakt.

Op een opvallende foto, genomen in het live muziekpodium WWW, waar Yamatani een groot deel van zijn twintiger jaren heeft doorgebracht en waar een van zijn goede vrienden de manager is. De foto bevat een levensgrote afdruk van de vloer van de locatie, waarin elk detail van het begin tot het einde van de avond is vastgelegd. Voetafdrukken, gemorste alcohol, zweet en sigarettenas - elk spoor markeert de rauwe, ongetemde energie van een live-ervaring, bevroren in de tijd door Yamatani's lens.

--We bestelden een verhaal van 12 pagina's met de "DW-5000R" als hoofdmotief. Het werk bestaat volledig uit monochrome filmfotografie. Wat was de inspiratie achter deze creatie?

Ik wilde mijn interpretatie van de stoerheid van G-SHOCK tot uitdrukking brengen door mensen te gebruiken uit de plaatsen waar ik heb gewoond. Mijn eerste diepe duik in de fotografie werd geïnspireerd door het werk van Ryan McGinley en Dash Snow - het vastleggen van het alledaagse leven in ruwe vorm, wat me toen erg raakte. Voor deze serie heb ik voor een soortgelijke benadering gekozen door mensen te fotograferen met wie ik een echte band heb, van vrienden uit mijn geboortestad tot buren in mijn huidige buurt. Naarmate we ouder worden, veranderen onze omgeving en onze sociale kringen, maar mijn beste vrienden hebben één eigenschap gemeen: ze streven hun passies na met een onwrikbare taaiheid. Een van mijn onderwerpen was een plaatselijke skater-rapper die me deed denken aan mijn jongere ik, wat inspirerend was om te zien. De tijd gaat alleen maar vooruit, maar in onze herinneringen maakt hij een lus. Deze serie is persoonlijk, maar ik hoop dat kijkers er iets universeels door voelen over tijd en ervaring.

-- Heb je vaste regels voor de gereedschappen of voorwerpen die je gebruikt in je fotografie of zelfs in je dagelijks leven?

Of het nu gaat om het leren jack dat ik vandaag draag of de oude MITSUBISHI Pajero waarin ik rijd, ik ga altijd voor stoere, duurzame spullen die ik niet hoef te beschadigen. Mijn camera-uitrusting is niet anders: ik gebruik voornamelijk compacte filmcamera's uit de jaren 90. Ze hebben een cool, speelgoedachtig ontwerp, zelfs als je niet alle functies gebruikt, maar als je ze nodig hebt, komen ze goed van pas. In zekere zin denk ik hetzelfde over G-SHOCK. Op dit moment werk ik aan een warmwaterbronserie die me diep de bergen in brengt, en een G-SHOCK is daar perfect voor. Het is stoer, ik hoef mijn telefoon niet tevoorschijn te halen om de tijd te controleren en ik kan gemakkelijk mijn schema bijhouden zonder me zorgen te maken dat ik verdwaal als de avond valt. Het is het enige horloge dat ik echt essentieel vind voor mijn werk.

--Wat heeft je gefascineerd met fotografie?

Ik denk dat het komt omdat fotografie als medium bij mijn persoonlijkheid past. Het is een fascinerende mix van zowel intens als afstandelijk. Hoe terloops je ook een foto neemt, er wordt altijd iets vastgelegd. Zelfs als je niets voelt, zou iemand kunnen zeggen: "Dat is een geweldige foto! Het legt echt het karakter van het onderwerp vast." Het is die koele afstandelijkheid die me verslaafd houdt. Daarom voel ik me ook aangetrokken tot horloges als de G-SHOCK, zoals de tijd zelf: ze zijn eenvoudig en onverbiddelijk. Misschien is het leuk om de wereld af te beelden zonder enige betekenis.

De jas van fotograaf Yusuke Yamatani, die tijdens shoots de voorkeur geeft aan duurzame items om zich nergens anders zorgen over te hoeven maken, en de filmcamera die hij al gebruikt sinds het begin van zijn fotografiereis. In dit verhaal legde hij niet alleen stoere individuen en stedelijke landschappen vast, maar ook de cycli van de tijd.

Profiel

Yusuke Yamatani

Yamatani werd in 1985 geboren in de prefectuur Niigata en begon zijn carrière in een fotostudio nadat hij was afgestudeerd. Hij reisde veel door Japan, waar hij in contact kwam met en leerde van talloze fotografen, waaronder Shomei Tomatsu, die hij in Nagasaki ontmoette. Hij publiceerde zes fotoboeken en organiseerde talloze tentoonstellingen.

Instagram @yusuke_yamatani