McCormick'in Los Angeles stüdyosuna adım attığımda ilk dikkatimi çeken alanın devasa boyutu oldu. McCormick ve arkadaşları tarafından tasarlanıp kurulan bu alan sadece sanat stüdyosu olarak değil, aynı zamanda One of These Days isimli giysi markası için showroom olarak da işlev görüyor. Burası, yaratıcı vizyonunun hayata geçirildiği bir merkez gibi. Resim, çizim, heykel ve fotoğrafçılık alanlarında çalışan McCormick, sanatsal yolculuğu ve ilham kaynakları hakkında bizimle konuştu.

―― Bize çalışmalarınızın arkasındaki temalar ve kavramlarla ilgili bilgi verebilir misiniz?

Çalışmalarımın birçoğu Amerikan deneyimine dayanıyor. Bunu sadece bariz şekillerde değil, aynı zamanda Amerika'nın bir yer ve fikir olarak nasıl var olduğuna odaklanarak da yapıyorum. Ülkenin küresel kültür üzerindeki etkisi müzik, film, hatta insanların giyip düşünme şekli alanlarda çok büyük. Bu etkinin nasıl yayıldığı, değiştiği ve geri yansıdığıyla ilgileniyor. Aynı zamanda bununla karmaşık bir ilişkim var. Amerika'yı seviyorum ama kusurlarını da yakından görüyorum. Fırsat ve başarısızlık, söylenti ve gerçeklik, güzellik ve yıkım gibi çelişkiyle dolu bir yer. İşim bu gerginliği sindirmek; tam olarak sorunu çözmek değil, anlamaya çalışmak.

――Resim yapmaya ilginiz nasıl başladı?

Büyürken etrafımda çok ressam vardı. Her iki ebeveynim de sanatçı. Bu yüzden sanat yaratmak hayatın bir parçasıydı. En eski anılarımın bazıları stüdyolarında, boya kaplı zeminlerde dolaşmak. Hiçbir zaman keşfetmek zorunda olduğum bir şey gibi hissetmedim. Her zaman hayatımın parçasıydı. Çocukken, bununla gurur duyardım. Okulda her zaman "sanatçı çocuk" olarak bilinirdim ve öyle kaldım. Nerede yaşarsam yaşayayım dışarı çıktığımda, ister bir oda ister sadece malzemelerimin olduğu bir masa olsun, her zaman çalışmak için bir alanım olduğundan emin olurum. Hiçbir zaman hobi ya da zamanım olduğunda yaptığım bir şey olmadı. Bu, benim yaşama şeklim.

――Çalışmalarınıza kovboy gibi Amerikan motiflerini ilk kez ne zaman dahil etmeye başladınız?

İlk zamanlarda ilgimi çeken görüntüler gibi beğendiğim şeylerin resmini yapıyordum ama bir hedefim yoktu. Yaklaşık 12 yıl önce, "hikaye resimlerim" olarak adlandırdığım bir seriye başladım. Bu seri; yaşadığım yerler, sahip olduğum nesneler, dinlediğim şarkılardan gelen sözler gibi hayatımdan anlık görüntüleri içeriyordu. Bir noktada bu resimlerden birine bir kovboy ekledim ve insanlar bununla öyle bir bağlantı kurdu ki konuyu daha fazla keşfetmek istedim. Kovboy, çok fazla ağırlık taşıyan görüntülerden biridir. Kendisinden daha büyük bir şeyi temsil eder. Zaman içinde bunun benim için ne anlama geldiğini düşünmeye başladım ve bunun sadece nostaljiden daha fazlası olduğunu fark ettim. Kovboy; Marlboro paketi, Coca-Cola kutusu ve Ford kamyon ile birlikte Amerika'nın zamana meydan okuyan sembollerinden biridir. Bağımsızlığın, dayanıklılığın ve efsaneler üretmenin belirli bir şeklini ifade eden bu evrensel sembol, Amerika'nın kendisini nasıl gördüğüne dair çok şey anlatıyor.

McCormick'in en sevdiği yerlerden biri, hayranı olduğu sanatçıların eserleriyle dolu kitap odasıdır. Bu alanı özellikle bir sanat stüdyosunun soğuk ve endüstriyel hissini yumuşatmak için tasarlamış.

―― Genellikle hangi malzemeler ve araçlarla çalışıyorsunuz?

Çoğunlukla yağlı boya kullanıyorum ama kendimi de sınırlamıyorum. Karakalem, kurşun kalem, mürekkep, fotoğrafçılık, video ve heykel alanlarında da çalışıyorum. Fikre göre değişiyor. Bazı şeylerin resim olması gerekir, bazılarının gerekmez. Aynı zamanda çok sayıda kitap da oluşturuyorum. Bunu sevmemin sebebi, bir seri yaratma imkanı tanıması. Tek bir resim sadece bir andır ancak bir kitap tüm hikayeyi anlatmanıza olanak tanır. Sergilerde de aynı şey oluyor. Bir heykelin veya bir resmin yanına bir video yerleştirdiğinizde, aralarında aksi takdirde gerçekleşmeyecek bir konuşma meydana geliyor. Farklı araçların nasıl etkileşime girdiği ve eserlere nasıl derinlik katabileceği konusunu çok düşünüyorum.

――Stüdyo içinde en sevdiğiniz alan hangisi?

Tüm alan, sürecimin farklı aşamalarını destekleyecek şekilde tasarlandı ancak iki oda öne çıkıyor: Ofisim ve boyama odam. Gerçekten çalıştığım yer resim odası ama kendimi buna hazırlamak her zaman kolay olmuyor. Bu nedenle genellikle gece geç saatlerde veya hafta sonu etrafta kimse yokken resim yapıyorum. Arkada müzik çalması ve dikkat dağıtıcı hiçbir şey olmaması gerekiyor. Odaklandığımda pek düşünmüyorum, sadece çalışıyorum. Önceden ofisimde okuyarak ve düşünerek çok zaman geçiriyordum. Fikirlerim burada şekilleniyor. Resim odasına adım attığımda hemen odaklanıyorum. Burada dinlediğim müzik genellikle çocukluğumdan veya lise yıllarımdan geliyor. Bu şarkıları stüdyo dışında pek dinlemiyorum ama stüdyoda farklı bir ruh haline girmeme yardımcı oluyorlar. Resim yapmak fiziksel bir eylem ama aynı zamanda meditasyon gibi. Vücudum çalışıyor ama aklım başka bir yerde.

―― Konsantrasyonunu korumak için ne yapıyorsunuz?

Rutinlerim var. Köpeklerimle sabah yürüyüşleri, nefes egzersizleri, terapi. Stüdyoya girmeden önce bunlar kafamı temizlememe yardımcı oluyor. Oradayken sakin ve amaca yönelik bir alan yaratmaya çalışıyorum. Temiz ve iyi tasarlanmış olmalı. Her zaman müzik çalıyor, mumlar yanıyor. Çalışmaya odaklanabilmem için ortamın doğru olması gerekiyor. Bununla birlikte, her zaman aynı anda birden fazla proje yürütüyorum. Bu nedenle bazen kendimi odaklanmaya zorlamam gerekiyor. Ama başladıktan sonra saatlerce içinde kaybolabiliyorum. Önemli olan o ilk zorluğu atlatmak.

――G-SHOCK izlenimleriniz neler?

Daha gençken bir tane almıştım. O zamanlar çok sörf yapıyordum. G-SHOCK'ın hoşuma giden yanı, kullanılmak üzere üretilmiş olması. Kırılgan, hassas bir nesne değil. Dayanıklı, pratik ve uzun ömürlü. Özellikle stüdyoda çalışırken ya da aktif bir şeyler yaparken beni bozulacak diye endişelendiren şeyleri sevmiyorum. Sadece görsel değil, işlevsel olduğu için G-SHOCK hayatıma uyum sağlıyor.

―― Günün en sevdiğiniz saatleri hangileri?

Sabahlar ve gece geç saatler. Sabah erken uyanıyorum, evdeki işlerimi hallediyorum ve en geç 9'da stüdyoda oluyorum. Alanın boş olduğu ve ışığın içeri süzüldüğü o ilk saat, her zaman iyi hissettiriyor. Ama yaratıcılık açısından en sevdiğim zaman, her şeyin sessiz olduğu gecenin geç saatleri. Fikirler o saatlerde şekil almaya başlıyor. O anlarda telefonuma not alıyorum çünkü beynim gün içinde yapmadığı bir şekilde parçaları birleştiriyor.

――Kendinizi ifade etmek için neden sanatı seçtiniz?

Benim için her zaman iletişim kurmanın en doğal yoluydu. Yıllar içinde yazma konusunda kendimi geliştirdim ama gençken gözüme korkutucu gelirdi. Müzik üzerimde çok büyük bir etki yaratsa da şarkı yazma fikri imkansız gibi görünüyor. Ancak resim yapmayı, görsel bir şeyler yapmayı hiçbir zaman ulaşılamaz olarak görmedim. Doğasında bir tür özgürlük var. Açıklamak zorunda kalmadan istediğinizi söyleyebilirsiniz ve insanlar kendi yoluyla bağlantı kurabilir. Bu yüzden yapmaya devam ediyorum. Bu sadece kendimi ifade etmekle alakalı değil, aynı zamanda benim dışımda var olan bir şey yaratmakla alakalı. Ben bitirdikten sonra bile başkalarının zihinlerinde gelişmeye devam edebilir

McCormick'in temel resim araçları ve malzemeleri.

Profil.

Matt McCormick

Los Angeles ve New York şehirlerinde aktif olan Matt McCormick; resim, heykel ve fotoğrafçılık gibi karma araçlar yoluyla Amerika batısının kültürünü ve manzaralarını yakalar. Geçmişte Woolrich ve Neighborhood ile iş birliği yapan "One of These Days" adlı giysi markasını da yönetiyor.

Instagram. @mattrmccormick